Operacja bajpasów polega na tym, że otwiera się klatkę piersiową i wszywa jedną lub więcej żył, pobranych z innego miejsca na ciele, tak aby krew mogła przepłynąć poza wąskimi częściami tętnic wieńcowych.
Wąskie tętnice wieńcowe?
Serce jest potężnym mięśniem, które pompuje krew w ciele. Aby poradzić sobie z pompowaniem, serce zawsze potrzebuje tlenu i innych składników odżywczych. Te składniki pochodzą z krwi poprzez naczynia krwionośne zlokalizowane poza sercem, tętnice wieńcowe. Istnieją trzy główne tętnice wieńcowe. Zapewniają krew w różnych obszarach serca. Każda tętnica wieńcowa dzieli się na coraz mniejsze żyły, tak że cały mięsień sercowy otrzymuje dobry dopływ tlenu i składników odżywczych.
Dusznica bolesna (angina pectoris)
Wraz z wiekiem nasze naczynia krwionośne stają się węższe ze względu na odkładanie się substancji tłuszczowych wewnątrz ściany tętnicy, co nazywa się miażdżycą tętnic. Dzieje się tak również w tętnicach wieńcowych. Ciasna tętnica może powodować niedobór tlenu w tkance, którą zapewnia tętnica. Kiedy wzrasta częstość pompowania serca, to znaczy zwiększając puls, mięśnie serca potrzebują zwiększonego przepływu krwi, aby zaspokoić zapotrzebowanie na tlen. P
o rozwinięciu się tętnic wieńcowych naczynia krwionośne mogą w końcu stać się tak wąskie, że nie dostarczą wymaganych ilości krwi. Następnie występuje niedobór tlenu w mięśniu sercowym, który powoduje ból w klatce piersiowej. Ten ból w klatce piersiowej, wywołany niedoborem tlenu, nazywa się dusznicą bolesną. Jest typowe, że ból ten jest spowodowany wzrostem pulsu, najczęściej z powodu zwiększonej aktywności fizycznej, ale stres może również zwiększyć puls i tym samym wywołać ataki dusznicy bolesnej.
W przypadku całkowitego zablokowania tętnicy wieńcowej część mięśnia sercowego traci podaż krwi, co powoduje śmierć tej części tkanki mięśniowej. Nazywa się to atakiem serca. Martwą tkankę mięśniową zastępuje się tkanką łączną, która nie ma siły kurczenia się mięśni, a wynikiem tego staje się osłabione serce.
Bajpasy serca
Przy dusznicy bolesnej lub ostrym zawale mięśnia sercowego zwykle wykonuje się angiografię wieńcową, tj. wykonuje się badanie kontrastu rentgenowskiego tętnic wieńcowych. Dzięki wykryciu wąskich odcinków albo całego bloku w jednej lub wielu tętnicach wieńcowych próbuje się przeprowadzić przezskórną interwencję wieńcową (PCI).
W przypadku PCI do wąskiej części wprowadza się cienką plastikową rurkę (cewnik), wydłużając tętnicę za pomocą cewnika balonowego. Czasami to się nie udaje. Może to być spowodowane względami technicznymi lub z racji tego, że w tętnicy występuje kilka wąskich części. Wtedy należy wykonać operację bajpasów.
Operacja
Operacja bajpasów jest poważna, a także jest to skomplikowana i inwazyjna metoda leczenia, która odbywa się w znieczuleniu i jest związana z tak zwanym układem sercowo-naczyniowym. Mostek podzielony jest na dwie części, dzięki czemu mostek i żebra można złożyć, aby dotrzeć do serca. Podczas operacji zazwyczaj współpracuje ze sobą dwóch chirurgów.
Jeden zajmuje się klatką piersiową i przygotowuje ją do rzeczywistej procedury obejścia, podczas gdy drugi operuje żyłę z nogi i czyni ją gotową do użycia w sercu. Następnie chirurdzy współpracują, by wszyć nowe naczynia krwionośne w aorcie i w tętnicy wieńcowej na zewnątrz wąskich części. W wielu przypadkach wymagane są 3-4 takie nowe żyły.
Po operacji.
Powszechny jest około jeden tydzień pobytu w szpitalu po operacji. Po wypisaniu ze szpitala zaleca się ćwiczenie w tak zwanej grupie leczenia kardiologicznego. Zwykle mija kilka miesięcy, zanim powróci się do w dobrej formy. Z powodu rozszczepienia mostka, nie wolno przeładowywać rąk przez pierwsze 6-8 tygodni po zabiegu. Aby zapobiec zatłoczeniu nowych naczyń krwionośnych, do końca życia będzie trzeba stosować leki rozrzedzające krew (kwas acetylosalicylowy).
Większość z nich jest zalecana tak zwanym beta-blokerom w pierwszym roku po zabiegu, a prawie wszyscy są leczeni lekami obniżającymi stężenie cholesterolu, aby zapobiec nawrotom. Co więcej, rzucenie palenia, zdrowa dieta i ćwiczenia mają ogromne znaczenie dla zapewnienia dobrego wyniku na dłuższą metę.
Ryzyko.
Operacja serca to poważna operacja, w większości przypadków trzeba zatrzymać serce i oddech podczas operacji serca. Powoduje to niewielkie zagrożenie dla jednych z głównych narządów w organizmie, takich jak serce lub nerki, które mogą mieć problemy z funkcjonowaniem po operacji.
W najgorszym wypadku pacjent umiera. Nie można na pewno wiedzieć przed operacją, kto wytrzyma operację serca i kto nie. Istnieje jednak narzędzie, które pozwala przewidzieć ryzyko przedwczesnej śmierci oraz niewydolności nerek i niewydolności serca po operacji kardiochirurgicznej. Jeśli dowiesz się o dokładnym ryzyku przed zabiegiem operacyjnym, łatwiej będzie podjąć decyzję o operacji.
